De voeding levert helaas niet meer alle nutriënten die de mens dagelijks nodig heeft. Aanvulling met een uitgebalanceerd vitamine/ mineraalsupplement is eerder een noodzaak dan een luxe. De intensieve landbouwmethoden van de laatste decennia hebben ertoe geleid, dat ons voedsel ernstig in kwaliteit is achteruitgegaan.

Planten hebben een diversiteit aan mineralen en spoorelementen nodig om te groeien en om vitamines, aminozuren, essentiële vetzuren, enzymen en smaakstoffen te maken. Vroeger werd gebruik gemaakt van groenbemesting, vruchtrotatie en velden braak laten liggen om de bodem te laten herstellen. Aan het eind van de negentiende eeuw werd een “kunstmatige” meststof geïntroduceerd dat stikstof, kalium en fosfor bevatte. Deze drie mineralen leveren planten op die goed groeien en er gezond uitzien. De productie kon worden verhoogd. De kunstmest van nu levert intussen zes tot acht verschillende stoffen, maar nog lang niet de vijftig verschillende mineralen, die een plant werkelijk nodig heeft (en ook de mens). De plant groeit wel, maar door gebrek aan essentiële spoorelementen wordt de plant zwakker en wordt daardoor gevoeliger voor ziektes. Dit betekent inzet van extra bestrijdingsmiddelen. De plant neemt zware metalen op uit de bodem en te grote hoeveelheden nitraten.

 

Uit onderzoek in Engeland blijkt hoezeer de mineralengehaltes van diverse groenten verlaagd zijn sinds de afgelopen 50 jaar. Gemiddeld komt dit neer op een daling van:

• 49% natrium
• 16% kalium
• 24% magnesium
• 46% calcium
• 27% ijzer
• 76% koper
• 59% zink

Nu zou je 10 tomaten moeten eten om eenzelfde hoeveelheid koper naar binnen te krijgen als 50 jaar geleden met één tomaat. Van zink is bekend dat dit mineraal o.a. een functie heeft bij de voortplanting, insulineproductie, veroudering, prostaatklachten, immuniteit, smaakwaarneming, eetlust. Magnesium is o.a. betrokken bij de energiestofwisseling in de cel, ontspanning spierweefsel, onderdeel van ongeveer 300 enzymen, calciumantagonist, synthese van botten, tanden en pezen.

Doordat het mineralengehalte van de bodem zo sterk is gedaald, kan de plant niet voldoende vitamines maken. Onderzoek in Spanje gaf aan dat een sinaasappel in 1970 nog 65 mg vitamine C bevatte en in het jaar 2000 nog maar 16 mg. Ook het onrijp plukken van fruit speelt een rol bij de verminderde aanmaak van vitamine C.

Italiaans onderzoek uit 1996 laat een ernstige daling zien van enkele B-vitamines:

Ook andere factoren spelen een rol bij de verminderde opnames aan vitamines en mineralen. Voedingsmiddelen worden langdurig opgeslagen voordat ze worden verkocht. Dat proces gaat nog even door in de koelkast bij de consument. Tijdens diepvriezen gaan B-vitamines voor een deel verloren. Foliumzuur is zeer thermolabiel, zodat na het koken van groente dit vitamine geheel verdwenen is. Per dag neem je nog maar 5 % van de dagelijkse behoefte aan foliumzuur op uit de voeding.

Zowel foliumzuur als vitamine B 6, B12 en magnesium zijn in het lichaam o.a. betrokken bij:

• cardiovasculair risico middels de verlaging van de homocysteïne spiegel in het bloed;
• aanmaak van rode bloedlichaampjes;
• nodig voor erfelijke materiaal; (DNA)
• verhoogd risico op stoornissen in de ontwikkeling van het ongeboren kind;
• synthese van serotonine, melatonine, dopamine, adrenaline.

Daarbij komt dat het gebruik van de anticonceptiepil de opname van foliumzuur remt en de behoefte aan vitamine B6 wordt verhoogd. Jarenlang “pilgebruik” kan de foliumzuur en vitamine B 6 status in het lichaam ernstig verstoren. Foliumzuursuppletie alleen in de eerste periode van de zwangerschap is onvoldoende. Ook in de resterende periode en eigenlijk gedurende het gehele leven is suppletie noodzakelijk. Premenstruele klachten, depressiviteit, verouderingsprocessen, slaapstoornissen, congenitale afwijkingen, anemie, ontstekingen over het hele lichaam, cardiovasculaire klachten, vermoeidheid kunnen samenhangen met een deficiëntie aan deze B-vitamines.